Η βροχή δεν λέει να σταματήσει, τι Άνοιξη κι αυτή, συνήθως δεν παραπονιέμαι παίρνω τα πράγματα ως έχουν αλλά το μεσογειακό ταμπεραμέντο μου έχει επαναστατήσει λαχταρά ήλιο, θάλασσα και καθαρό ουρανό, να γλυκάνει λίγο το μέσα μας, δεν μπορώ άλλο το ίδιο μοτίβο, μερικές φορές νομίζω ότι έχω μεταναστεύσει και ότι δεν ζω πλέον στην Ελλάδα. Επειδή όμως δεν βλέπω τα πράγματα μονόπλευρα του δίνω ελαφρυντικά λόγω της Μεγάλης Εβδομάδας που διανύουμε, πενθεί κι αυτός με τον δικό του τρόπο.
Ακούγοντας το μονότονο αλλά ρυθμικό τραγούδι της βροχής και με διάθεση νοσταλγική άρχισα να ψαχουλεύω το συρτάρι των αναμνήσεων γεμάτο από όμορφες στιγμές, πρόσωπα στο φόντο του ασπρόμαυρου, μισοτελειωμένα στιχάκια, ανεκπλήρωτους έρωτες, μεγάλες αγάπες, κιτρινισμένα γράμματα κι εκεί ανάμεσα στα πολύτιμα κι αγαπημένα μέσα σε μια παλιά δαντέλα της γιαγιάς ανακάλυψα τα μυστικά της.
Έναν μεγάλο έρωτα, ένα κλαδάκι λεβάντας, ένα φύλλο βασιλικού, γράμματα και φωτογραφίες δεμένα μ΄έναν υπέροχο δαντελένιο φιόγκο-πάντα έδινε σημασία στην λεπτομέρεια -κι ένα μικρό τετράδιο κιτρινισμένο κι αυτό από το χρόνο αλλά τόσο ζωντανό λες και με κρατούσε απαλά από το χέρι .
Στο χοντρό αριστοτεχνικά δεμένο εξώφυλλο έγραφε με όμορφα καλλιγραφικά γράμματα - Για να είσαι όμορφη, αρκεί να είσαι αγαπημένη-και ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του βρήκα τα δικά της μυστικά ομορφιάς.
Αποφάσισα να φτιάξω σιγά και ευλαβικά τις μυρωδάτες συνταγές της μια προς μια και στην συνέχεια να τις μοιραστώ μαζί σου. Ακόμα θυμάμαι την πορσελάνινη επιδερμίδα της, την όμορφη μυρωδιά της ανακατεμένη με λεβάντα και βασιλικό που ήταν και τα αγαπημένα της, το καλοσυνάτο γεμάτο αγάπη βλέμμα της και την αργόσυρτη, τραγουδιστή ζεστή φωνή της.
Δειλά δειλά ο ήλιος αρχίζει να ξεπροβάλει και με κάνει να ονειρεύομαι το καλοκαίρι...
Μέχρι την επόμενη φορά να περνάς μαγικά!
Με αγάπη
Κλεο
Δημοσίευση σχολίου