Η φίλη μου η σκλήρυνση

Είμαι στο νοσοκομείο ξανά.. Πιο ήρεμη πια.. Μα με πιο ανοιχτά μάτια και καρδιά. Βλέπω ανθρώπους που υποφέρουν και τις οικογένειες τους να παλεύουν μαζί τους,παιδιά να φτάνουν σε εγκεφαλικά και καταλαβαίνω πως ο κόσμος έχει προβλήματα τελικά σημαντικά. 

Η σκλήρυνση προτιμάει νέους ανθρώπους και κάπως έτσι απροσκάλεστη έκανε την επίσκεψη της και σε μένα,έχω σκλήρυνση λοιπόν και μου δίνουν κορτιζόνη και μετά θα ξεκινήσω να παίρνω αγωγή γιατί προς το παρόν θεραπεία δεν υπάρχει,αν και γίνονται μελέτες και έρευνες για να βρεθεί λόγω του γεγονότος ότι υποφέρουν πολλά νέα παιδιά.

Χθες έφεραν ένα κοριτσάκι 20 χρονών σχεδόν παράλυτο η διάγνωση; σκλήρυνση κατά πλάκας...είναι παράλογο  ... Να σε πολεμάει ο ίδιος σου σου ο εαυτός, ίσως όμως να μην είναι τόσο παράλογο αφού κάποτε τον πολέμησες κι εσύ με τα άγχη σου,με τα νεύρα σου,με τον θυμό σου και την τοξικότητα κάποιων ανθρώπων που άφησες να εισβάλουν στην ζωή σου άλλοτε ηθελημένα και άλλοτε όχι.

Ο εαυτός μου πολεμάει τον ίδιο μου τον εαυτό.Τι σημαίνει αυτό;

Όλοι μας από μικροί έχουμε αυτό τον μικρό πόλεμο μέσα μας γιατί είμαστε γεμάτοι συναισθήματα.Πληγωνόμαστε,στενοχωριόμαστε άλλοι είναι αρκετά δυνατοί και μπορούν να ανταπεξέλθουν και άλλοι όχι.Κάποιοι τερματίζουν την ζωή τους γιατί δεν αντέχουν άλλοι πάλι πεθαίνουν μόνοι τους χωρίς λόγο κι άλλοι παλεύουν να σωθούν γιατί αγαπούν την ζωή.

Η ζωή είναι μικρή αλλά τόσο μαγική αρκεί να έχεις μάτια να δεις όλη αυτή την μαγεία που περικλείει.Πότε ήμουν μικρή,πότε μεγάλωσα και βρίσκομαι εδώ για να δώσω μια μάχη με τον εαυτό μου και να την κερδίσω και όχι μόνο την μάχη αλλά και ολόκληρο τον πόλεμο.Τα όπλα μου; Ηρεμία,αγάπη,υπομονή και καλή ψυχολογία αυτό με δίδαξε αυτή η ασθένεια,αυτά χρειάζεται,πρέπει να ηρεμήσει το μέσα μου.Αυτά που δεν είχα όλα αυτά τα χρόνια.Μερικές φορές κάθομαι και σκέφτομαι πως τελικά μπορεί να μην έχασα αντιμετωπίζοντας όλο αυτό αλλά να κέρδισα γιατί μπόρεσα να με δω πιο καθαρά κι ακόμα καθαρότερα τους υπέροχους ανθρώπους που έχω δίπλα μου που με αγαπάνε και με νοιάζονται και αυτό για μένα είναι το ομορφότερο όλων..

Με την μαμά μου (την πηγή της δύναμης μου) μιλάμε πολύ και συχνά για όλα και φυσικά γι αυτό που μου  συμβαίνει πολύ περισσότερο,κάποια στιγμή  μεταξύ άλλων μου είπε:

"Μπορεί μέσα σου να γίνεται ένας εμφύλιος πόλεμος αλλά εσύ μπορείς να φέρεις την ειρήνη.Κάνε την φίλη σου,περπάτησε μαζί της χέρι με χέρι,να την σέβεσαι για να σε σέβεται μην της πας κόντρα όταν νιώθεις τις δυνάμεις σου να σε εγκαταλείπουν ξεκουράσου και πάρε μια βαθιά ανάσα.Οπλίσου με την θετική σου σκέψη,το υπέροχο χαμόγελο σου και δες την φωτεινή πλευρά της ζωής κι όλα θα γίνουν αλλιώς ...Ακόμη και στα δύσκολα μην ξεχνάς η ζωή είναι ωραία ...

Και όπως είναι φυσικό την άκουσα προσεχτικά και ακολούθησα την συμβουλή της και την έκανα φίλη μου,να σου συστήσω λοιπόν την φίλη μου την σκλήρυνση.Ακολούθησε την και εσύ πίστεψε με θα σε βοηθήσει να πονάς λιγότερο...

(Η γράφουσα επιθυμεί να κρατήσει την ανωνυμία της)

"'Αν επιθυμείς και συ να μοιραστείς μαζί μας την δική σου ιστορία αυτή η στήλη είναι δική σου"