...κάπου,κάποτε διάβασα ....

Την έχει αράξει άνετος και ωραίος μέσ' την ψυχή μου,που και που ρίχνει κανέναν υπνάκο, έτσι για να κρατιέται, λέει, δυνατός και ακμαίος.

«Τι' σαι συ ρε παιδί μου;», τον ρώτησα, «τι παριστάνεις μέσα μου;». «Είμαι το χάπι για την αθανασία της ψυχής σου», έτσι μου είπε. «Δίνε», μου λέει, «δίνε με πάθος την ψυχή σου σ' ότι κάνεις. Κοίτα τους ανθρώπους στα μάτια, άγγιξε τους, αγάπα τους μέχρι να πονέσεις, αφέσου στο σωτήριο κλάμα σου..και μην φοβάσαι. Η συγκίνηση είναι η περιουσία της ψυχής σου.

Αυτή την κάνει αθάνατη». Αυτά μου είπε, αυτά σου λέω. Τον λένε λέει «έρωτα» και δεν είναι ποτέ απών. Που και που μόνο ρίχνει κανέναν υπνάκο, έτσι για να κρατιέται δυνατός κι ακμαίος..




Share:

Δημοσίευση σχολίου

Designed by OddThemes | Distributed by Blogger Themes